مش حسین این اواخر که عصا بدست قدمهای لرزان و تلو تلو خوران حوصله نشستن در خانه را نداشت وصبح تا شب در حال قدم زدن بود،نشان از یک عمر فعالیت بی امانش در کار و زندگی را داشت.
سودن و نیاسودن.لحظه ای عادت نداشت که قرار و آرام بگیرد.
اگرچه این اواخر آایمر زندگی را برای او واطرافیان وخصوصن همسر زحمتکش سخت کرده بود،وفراموشی خیلی چیزها را از خاطرش برده بود؛اما تنها چیزی که هیچگاه فراموشش نشد،وضو گرفتن و نماز خواندن این مرد متدین بود.گرچه نماز خواندنش فقط کمی زمان بجا آوردنش پس و پیش میشد.
مش حسین آخرین بازمانده از برادرانش بود.همه برادرانش از او کوچکتر بودند گر چه زودتر از او در گذشتند.
مرحوم مش محمد و مش محمد قربان و مش قربانعلی پیش از مش حسین به رحمت خدا رفته بودند.خدا رحمتشان کند.
سالهای میانسالی مش حسین را در خاطر دارم.پر کار و تلاشگر و جدی در کار و زندگی.
در جوانی کارش حفظ و نگهداری اراضی اربابها بود و اصطلاحن در پای کار حاضر بود و پاکار ارباب بود.کاری سخت و پر مسئولیت.بعدها که بساط خوانین برچیده شد؛کشاورزی لایق بود.وقتی که از حیاط خانه اش گوسفندان سفید و شسته رفته و چاق و چله بیرون می آمد نشان از این داشت غیر از کشاورزی،دامداری قهار بود.
صدای بسیار بم و پر طنینی داشت.همانکه باعث شد،وقتی برای لایروبی آخار جوتاف،باید جار می زدند،این صدای چهاردانگ مش حسین بود،که سراسر مالیچه را پر میکرد.
فرداش هم سربیلدار بود تا آخار جوتاف را بین بیلداران تقسیم کند و مراقب باشد که این آخار چند کیلومتری خوب لایروبی شود.
نماز اول وقت و وضو ساختنش و زمزمه ذکرهایش به دهان با صدای بلند از خانه تا مسجد و از مسجد تا خانه؛یاد آور خاطرات زندگی متدینانه این مرد دیندار بود.
خیلی از متوفیان مالیچه با دستان او غسل و کفن میشدند.و با چه احترام و وسواسی،بدن متوفیان را میشست و کفن می کرد.
مش حسین مرد بسیار متدین و منظبت و محترمی بود.خدایش رحمت کناد.
به تمام بازماندگانش از طرف ادمین و اعضای مالیچه،تسلیت می گوئیم.
" alt="" />
درباره این سایت